امام حسین علیه السلام الگوى زندگی (1)

خداوند متعال برای سهولت پیمودن راه هدایت و رسیدن به قله‌ های سعادت، علاوه بر دستورات و کتابهای آسمانی، الگوهای عملی را نیز معرفی فرموده است تا مردم با اقتدا به رفتار آنها راه حقیقت و راستی را به درستی و آسانی بپیمایند. تمام انبیا از این افراد می‌باشند و در راس همه، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله قرار دارد.

قرآن کریم در مورد اقتدا به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «ولکم فی رسول الله اسوة حسنة‌» ؛ (1) «برای شما در [رفتار] رسول خدا الگوی نیکویی است.‌»
بعد از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله اسوه‌های امت، امامان معصوم علیهم السلام و اهل بیت آن حضرت می‌باشند، و یکی از این اسوه ها، سرور شهیدان، حسین بن علی علیه السلام است.
خود آن بزرگوار در نامه‌ای به سلیمان بن صرد خزاعی و مسیب و... نوشت: «فلکم فی اسوة؛ (2) برای شما در رفتار من الگو است.‌»
از این جهت لازم است شیعیان با اوصاف و ویژگیهای آن بزرگوار آشنا شوند، و خود را با او همرنگ نمایند. آنچه در پیش رو دارید، اشاره‌ای به برخی ویژگیها و اوصاف سیدالشهداء، حسین بن علی علیه السلام است. مبلغان محترم می‌توانند در ماه محرم هر یک از این ویژگیها را در یک سخنرانی مطرح کرده و آن را با توجه به شرایط منطقه تبلیغی خود و اضافه کردن چاشنیهای سخنرانی ارائه کنند.

شمه ‏ای از فضائل امام حسین علیه السلام

خداوند متعال در میان مخلوقات خود، انسان‌های کاملی را به عنوان الگو قرار داده است. این الگوها دارای امتیازات و فضیلت‌های ویژه‌ای هستند. امام حسین علیه السلام نمونه‌ای برجسته از این اسوه‌های پاک است. در این مقاله به مناسبت اربعین شهادت امام حسین علیه السلام برخی از فضائل آن حضرت را بر می‌شمریم.

حدیث روز(17)چهارشنبه 9 اسفند 1391

نعمت نیاز

امام حسین علیه سلام:

اِعلَموا أنَّ حَوائِجَ النّاسِ إلَیکُم مِن نِعَمِ اللّه ِ عَلَیکُم ، فَلا تَمَلُّوا النِّعَمَ فَتَحورَ نِقَما .

بدانید که نیازهاى مردم به شما از نعمت هاى خدا بر شماست . از آنها ملول نشوید که گرفتار مى شوید .

حکمت‌نامه امام حسین سلام الله علیه: ج 2، ص 98، ح 531

دلایل مظلومیت امام حسین (ع)

حسین (ع)هنوز مظلوم است چون وقتی محرم می‌آید:

دیدار امام حسین (ع) هنگام مرگ

یکــــی از علمای متدین می گفت : پیرمردی اهل عـلم تقریباً 90 سال داشــت مـریض شد و چند

ماه بستری بود و در اواخر عــــمرش زبانش بند آمده بود ، ابداً قــدرت حــــرکت نداشـت ؛ روزی به

دیدن او رفتم و هــرچه او را صدا زدم متوجه نشد !

او را با دست تکان دادم ، بیدار نگردید .

ناگاه دیدم چشـم هایش را باز کرد و با عجله گفت : عــبا و عـمامه من را بیاورید ، زود باشید خبر

آوردند که آقایم حسین (ع) به دیدن من می آید ، اتاق را تمیز نمایید .

این مریض دو ماه بود که حـرکت نداشــت و به عجله از جای برخاســت و نشست و دو دسـت خود

را به سینه گذاشت و گفت : ( اَلسَّـــلام ُ عَلَیْک یا مَوْلا ) ، آقا حســــین جان ! خـــوش آمدی ، چه

خوب از ذاکرت یاد کردی .

این بگفت و خوابید ، گویا مدت ها بود که روح از بدنش مفارقت کرده !

اسلام علیک با اباعبدالله