بارها در دعای کمیل این جملات را زمزمه کرده‌ایم: «اللّهُمَ اغْفِرْ لِی الذُّنُوبَ الَّتِی تَهْتِکُ الْعِصَمَ، اللّهُمَ اغْفِرْ لِی الذُّنُوبَ الَّتِی تُنْزِلُ النِّقَمَ، اللّهُمَ اغْفِرْ لِی الذُّنُوبَ الَّتِی تُغَیرُُ النِّعَمَ، اللّهُمَ اغْفِرْ لِی الذُّنُوبَ الَّتِی تَحبِسُ الدُّعاء، اللّهُمَ اغْفِرْ لِی الذُّنُوبَ الَّتِی تُنْزِلُ الْبَلَاءَ؛ (1)
خدایا! بیامرز گناهانی را که پرده‌های عصمت را می‌درد [و آبروی انسان را می‌برد]، خدایا! بیامرز گناهانی را که بدبختیها را فرو می‌ریزد، خدایا! ببخش گناهانی را که نعمتها را تغییر می‌دهد، خدایا! ببخش گناهانی را که دعای انسان را [از اجابت] حبس می‌کند [و باز می‌دارد]، خدایا! ببخش گناهانی را که بلاها را نازل می‌کند.»
بارها و بارها این پرسش هم برای خود ما مطرح شده و هم مردم و خصوصاً جوانان پرسیده‌اند که چرا گناهان، گرفتاری و بدبختی را در پی‌دارند؟ کدام گناهان است که نعمتهای انسان را تغییر و باعث سلب آن می‌شود؟ چه گناهانی است که مانع استجابت دعاهای انسانها می‌شود؟ و چه گناهانی باعث نزول بلاهایی چون سیل، زلزله، خشکسالی و... می‌شود؟ سربسته جواب داده‌ایم که برخی گناهان عامل این بیچارگیها است؛ ولی جواب کامل دادن، نیاز به مطالعة آثار تمامی گناهان دارد، تا تأثیر یک یک آنها استخراج شود. به روایتی از سید ساجدان، زینت عابدان، علی بن الحسین‌علیه‌السلام برخوردم که به همه این پرسشها پاسخ داده و بر آن شدم که هر بخشی از آن را با توضیحاتی در اختیار خوانندگان عزیز قرار دهم:
