دست تقدیر الهی در شعبان سال 38 ق، شکوه آفرینشی را رقم زد و جلوه‌ای زیبا از صفات ربانی را در جمال شخصیتی بزرگ به تصویر کشید. فرزندی پاک از سلاله فاطمی و تبار علوی در مدینة نبوی صلی الله علیه و آله دیده به جهان گشود و چشم شیعیان را روشن نمود. پدر بزرگوارش نام زیبای «علی» را برای او برگزید تا یاد و نام پدر خویش را در خاطره‌ها زنده بدارد و امام باقر علیه السلام در وصف ایشان چنین فرمود: پدرم، هیچ یک از نعمت های الهی را یاد نمی‌کرد؛ مگر آنکه سر به سجده می‌نهاد، هیچ حادثه ناگواری از او رد نمی‌شد؛ جز آنکه سجده می‌کرد، و هرگاه موفق به اصلاح و آشتی بین دو نفر می‌شد؛ سجده شکر به جای می‌آورد.
